تلفن های همراه می توانند آنچه را که می گوییم و می نویسیم، کجا می رویم، چه می خریم و چه چیزی را در اینترنت جستجو می کنیم، ردیابی کنند. اما هنوز از آنها برای ردیابی یکی از بزرگترین تهدیدات بهداشت عمومی استفاده نمی شود: تصادفات ناشی از رانندگانی که حواسشان به تلفن ها پرت می شود.
بیش از یک دهه پس از اینکه دولت های فدرال و ایالتی خطراتی را که استفاده از تلفن همراه در حین رانندگی ایجاد می کرد درک کردند و قوانینی برای جلوگیری از آن وضع کردند، هیچ پایگاه داده قطعی از تعداد تصادفات یا تلفات ناشی از حواس پرتی تلفن همراه وجود ندارد. کارشناسان ایمنی می گویند که تخمین های فعلی به احتمال زیاد بدتر شدن مشکل را کمتر نشان می دهند.
عدم وجود داده های واضح با افزایش برخوردها صورت می گیرد. طبق گزارش اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها، تصادفات رانندگی ثبت شده توسط پلیس از سال 2020 تا 2021 16 درصد افزایش یافته است و از 14400 تصادف در روز به 16700 در روز رسیده است. در سال 2021، نزدیک به 43000 آمریکایی در تصادفات جان خود را از دست دادند که بالاترین میزان در 16 سال گذشته است.
بر اساس گزارش آژانس ترافیک، در سال 2021، تنها 377 حادثه مرگبار – کمی کمتر از 1 درصد – به عنوان یک راننده حواس پرتی تلفن همراه گزارش شده است. بر اساس داده های آژانس بزرگراه، حدود 8 درصد از 2.5 میلیون تصادف غیرکشنده در آن سال مربوط به تلفن همراه بوده است.
اما این ارقام تمام حواس پرتی تلفن همراه را نشان نمی دهند. آنها فقط شامل تصادفاتی می شوند که در آنها گزارش پلیس به طور خاص به چنین حواس پرتی اشاره می کند. به گفته کارشناسان ایمنی، اغلب استفاده از تلفن همراه در چنین گزارش‌هایی ذکر نشده است، زیرا معمولاً به راننده برای اعتراف حواس‌پرتی، شاهد برای شناسایی آن یا در موارد نادرتر، استفاده از سوابق تلفن همراه یا سایر پزشکی قانونی تلفن که به طور قطع حواس‌پرتی را نشان می‌دهند متکی است.
پلیس می‌تواند به سوابق تلفن همراه دسترسی داشته باشد، اما این روند دشوار است و قوانین حفظ حریم خصوصی نیازمند احضاریه است. حتی پس از آن، تجزیه و تحلیل بیشتری باید انجام شود تا فعالیت تلفن راننده با زمان تصادف مرتبط شود.
دکتر دیوید استریر، دانشمند علوم شناختی در دانشگاه یوتا و متخصص در علم حواس پرتی راننده، گفت: «این تجزیه و تحلیل گران است، و مگر اینکه پلیس واقعاً فکر کند که یک پرونده جنایی وجود دارد، آن را انجام نمی دهد. وی افزود: «مگر اینکه کسی به استفاده از تلفن اعتراف کند، پلیس آن را عاملی نمی‌داند».
کارشناسان ایمنی می گویند که داده های فعلی عملاً غیرعلمی و نادرست است.
جیک نلسون، مدیر حمایت و تحقیقات ایمنی ترافیک برای AAA، گفت: “تقریباً به طور قطع دست کم گرفته شده است، زیرا مردم دوست ندارند چنین چیزهایی را بپذیرند.” او با اشاره به تلفات رانندگی افزود: “برای من بسیار ناامید کننده است که ما به داده های بهتر دسترسی نداریم، به ویژه اکنون که در بالاترین سطح خود در 16 سال گذشته قرار داریم.”
اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها اذعان داشت که هنگام تصادفات، حواس پرتی گزارش نشده است. در بیانیه ای که به نیویورک تایمز ارائه شد، این آژانس گفت که “به طور فعال درگیر مطالعاتی برای بررسی توانایی اندازه گیری شیوع حواس پرتی در جاده ها است.”
رانندگان ممکن است موارد حواس پرتی را برای پلیس اعتراف نکنند، اما در نظرسنجی های ناشناس به این رفتار خود اعتراف می کنند. در یک نظرسنجی ملی در سال 2022، موسسه بیمه برای ایمنی بزرگراه ها دریافت که حدود 20 درصد از رانندگان گفتند که به طور منظم در رسانه های اجتماعی پیمایش می کنند، ایمیل می خوانند، بازی می کنند، فیلم تماشا می کنند یا آنها را در حین رانندگی ضبط و پست می کنند.