جمعه ها ساعت 10 صبح، ریچارد بمنت و زک احمد وارد چت ویدیویی هفتگی خود می شوند. برنامه‌ای که آنها را گرد هم آورده است، بحث‌های آنلاین را تحریک می‌کند و فعالیت‌های مرتبط با هنر را پیشنهاد می‌کند، اما این دو تا حد زیادی همه آنها را نادیده می‌گیرند.
آقای احمد، 19 ساله، دانشجوی پیش پزشکی در دانشگاه میامی در آکسفورد، اوهایو، گفت: «ما تازه شروع کردیم به صحبت در مورد چیزهایی که برای ما مهم بودند.
از زمانی که این زوج بیش از یک سال پیش با هم آشنا شدند، موضوعات گفتگو عبارتند از: پینک فلوید، در یک کاوش طولانی به رهبری آقای بمنت، 76 ساله، یک مدیر فروش بازنشسته در شهر میلفورد، اوهایو. اعتقادات مذهبی آنها (شریک گفتگوی ارشد اسقفی است؛ کوچکتر مسلمان است). خانوادهی آنها؛ تغییر هنجارهای جنسیتی؛ و شعر، از جمله تلاش خود آقای احمد.
آقای بمنت گفت: “این مغالطه وجود دارد که این دو نسل نمی توانند ارتباط برقرار کنند.” “من آن را درست نمی بینم.”
“زک در مورد کلاس شیمی آلی خود به من می گوید، در مورد دانش آموزی در سال 2024. من به زک فرصتی می دهم تا با من در میان بگذارد که او بودن چگونه است و بالعکس.”
دانشگاه میامی Opening Minds Through Art، برنامه ای که برای تقویت درک بین نسلی طراحی شده بود را در سال 2007 آغاز کرد و نسخه آنلاین آن را در سال 2022 معرفی کرد. در این ترم، حدود 70 جفت در برنامه ویدیویی ثبت نام کرده اند. 73 دانشجوی دیگر در یک خانه سالمندان، یک مرکز سالمندان و یک برنامه روزانه بزرگسالان در فعالیت های هنری تحت حمایت OMA با افرادی که زوال عقل دارند شرکت می کنند.
دونا باتس، مدیر اجرایی Generations United که چنین تلاش هایی را ترویج می کند، گفت که هزاران برنامه مشابه وجود دارد. برنامه‌های بین نسلی می‌تواند شامل کودکان نوپا در مراکز مراقبت روزانه باشد که با ساکنان خانه سالمندان، بزرگسالان مسن‌تر و کودکان دبستانی که در باغبانی اجتماعی شرکت می‌کنند یا دانش‌آموزان و سالمندانی که در برابر تغییرات آب‌وهوایی به نیروها می‌پیوندند، بازی می‌کنند.
کارل پیلمر، متخصص امراض پیری کرنل که تحقیقاتی را در زمینه ارتباطات بین نسلی انجام داده است، می گوید: «از آنجایی که تفکیک سنی در جامعه ما افزایش یافته است، انگیزه تلاش برای غلبه بر آن قطعاً افزایش یافته است.
دکتر پیلمر گفت که عواملی مانند بازنشستگی پیش از موعد، مسکن با تفکیک سنی و کاهش عضویت در کلیسا و سازمان‌های اجتماعی سنتی باعث “کاهش فرصت‌ها برای تعاملات بین نسلی” شده است.
او با اشاره به تبلیغات، سرگرمی و فناوری افزود: «صنایع کاملی وجود دارد که افراد مسن در آنها غیرمعمول هستند. شبکه‌های بیشتر مردم فقط شامل افرادی است که 10 سال بزرگ‌تر یا 10 سال جوان‌تر از آنها هستند.»
یکی از دلایلی که اهمیت دارد این است که سن گرایی عوارضی را به سلامت افراد مسن وارد می کند. به طور مکرر، مطالعاتی که تأثیر نگرش منفی افراد مسن در مورد پیری را نشان می دهد، که بسیاری از آنها توسط روانشناس ییل، دکتر بکا لوی رهبری می شوند، ارتباط بین نگرش منفی در مورد پیری و خطرات حوادث قلبی عروقی مانند سکته مغزی و حملات قلبی، و بیماری های روانپزشکی از جمله افسردگی را نشان داده اند. و اضطراب
از سوی دیگر، افرادی که احساسات مثبتی نسبت به سن دارند، در تست‌های حافظه و شنوایی بهتر عمل می‌کنند، عملکرد فیزیکی بهتری دارند و از دوره‌های ناتوانی سریع‌تر بهبود می‌یابند. و عمر طولانی تری دارند.
دکتر لوی دریافته است که نگرش های سنی در اوایل کودکی شکل می گیرد، اما می توان آنها را تغییر داد. برنامه های بین نسلی یکی از راه های مقابله با آنهاست.
به عنوان مثال، چندین مطالعه در مورد OMA نشان داده است که پس از یک ترم، دانشجویان نگرش کلی نسبت به افراد مبتلا به زوال عقل و راحتی بیشتری با آنها بهبود بخشیده اند.
در مطالعه دیگری، شرکت کنندگان جوان تر نسبت به دانش آموزانی که شرکت نکردند، محبت، خویشاوندی، تعامل و اشتیاق بیشتری نسبت به افراد مسن مبتلا به زوال عقل داشتند. تحقیقات با دانشجویان پزشکی که در OMA شرکت کردند نتایج مشابهی یافت.
دکتر پیلمر، نویسنده ارشد یک متاآنالیز در سال 2019 که نشان می دهد برنامه های بین نسلی به طور قابل توجهی کاهش می یابد، گفت: «از آنجایی که ما اطلاعات بیشتری در مورد برنامه های بین نسلی به دست آورده ایم، مطالعات با کیفیت بالا با استفاده از گروه های مقایسه، اخبار بهتر و بهتر می شود. سن در میان شرکت کنندگان جوان
یک متاآنالیز اخیر از 23 مطالعه برنامه بین نسلی از 9 کشور، اثرات دیگری از جمله افسردگی کمتر، سلامت جسمانی بهتر و افزایش “مولد” را در میان افراد مسن نشان داد. اثرات کوچک اما از نظر آماری معنی دار بود.
زایش به میل به ترک میراث اشاره دارد. دکتر پیلمر آن را به عنوان «نیاز رشدی که افراد مسن تجربه می‌کنند، کمک به نسل‌های جوان برای ایجاد دنیای بهتری که خودشان برای دیدن آن زندگی نخواهند کرد» توصیف می‌کند.
به عنوان مثال، در روچستر، نیویورک، کارمندان جوان مرکز توانمندسازی نوجوانان با اعضای مسن تر یک گروه اجتماعی، کلاریسا استریت لگاسی، کار کردند تا فیلم و نمایشگاهی تولید کنند که جامعه سیاهپوست پر جنب و جوشی را که با ساخت یک ساختمان تقریباً نابود شده بود، مستند کند. بزرگراه چند دهه پیش
کتی اسپراگ-دکستر، 77 ساله، که در محله بزرگ شده و شاهد آوارگی بوده، گفت: نوجوانان «با دوربین و میکروفون به خانه‌های ما آمدند و از ما سؤال کردند و گوش دادند که خیابان کلاریسا برای ما چه معنایی دارد». فکر ما این بود که برای مدت طولانی در اطراف نباشیم. ما به جوانان نیاز داریم که بخشی از این امر باشند.»
این فیلم مستند در دبیرستان ها و کالج های سراسر کشور به نمایش درآمده است. این نمایشگاه پس از چند هفته در یک فضای هنری در مرکز شهر، در تاریخ 21 فوریه در کتابخانه عمومی روچستر بازگشایی خواهد شد.
خانم اسپراگ دکستر گفت: «من فکر نمی‌کنم که ما بدون جوانان، نبوغ، مهارت‌ها و ارتباطات آنها می‌توانستیم این کار را انجام دهیم. “آنها بار را حمل می کردند.”
تلاش برای پر کردن شکاف چند نسلی همیشه به موفقیت نمی رسد. برنامه ها می آیند و می روند. یک نظرسنجی در سال 2022 نشان داد که 40 درصد از برنامه‌های بین نسلی پاسخگو برای یک دهه یا بیشتر عمل کرده‌اند، اما تقریباً نیمی از آنها در سال گذشته آغاز شده‌اند.
دکتر شانون جاروت، متخصص پیری و محقق در دانشگاه ایالتی اوهایو می گوید: «نمی توان مردم را در یک اتاق قرار داد و انتظار داشت اتفاقی بیفتد. او گفت که مؤثرترین برنامه ها آموزش های مقدماتی را برای شرکت کنندگان در هر دو انتهای طیف سنی با فعالیت ها و تجهیزات مناسب برای همه طرف ها ارائه می دهد.
دکتر جاروت توضیح داد که آنها با “جفت شدن مداوم” بهترین کار را دارند، به طوری که همان دو نفر “فرصتی برای ادامه ایجاد این رابطه داشته باشند.” فعل و انفعالات مکرر به نظر می رسد اثرات بیشتری دارند.
دکتر پیلمر گفت: «آنچه واقعاً مؤثر است، تماس با وضعیت برابر است. “این فقط یک پروژه خدماتی نیست، عمدتاً به عنوان یک فرد جوان که به یک فرد مسن کمک می کند.”
او افزود: «فقط 150 سال یا بیشتر از زمانی که مردم به غیر از مسن ترین فرد در یک جامعه برای مشاوره در مورد یافتن جفت یا کاشت چه محصولاتی در خشکسالی به دیگران مراجعه کردند، می گذرد. “این یک آزمایش خطرناک است که جامعه ای داشته باشیم که در آن چنین اتفاقی نمی افتد.”
در ابتدا، آقای احمد برنامه ای را که توسط یک استاد جامعه شناسی به او پیشنهاد شده بود، به عنوان راهی برای کسب اعتبار اضافی در کالج، به عنوان نوعی لطف در نظر گرفت.
او گفت: “من ثبت نام کردم که انتظار داشتم چیزی برای خودم به دست نیاورم.” «ایده افراد مسن با افزایش سن نسبتاً افسرده کننده است. آنها افراد زیادی را در زندگی خود از دست می دهند.»
اما با شروع گفتگو با آقای بمنت، آقای احمد متوجه شد که این برنامه به او نیز کمک می کند. آقای احمد درباره آقای بمنت گفت: «چیزهایی را که در کتاب های تاریخ خوانده ام، او زندگی کرده است. «این دیدگاه کلیشه‌ای و انگ انگ نسبت به افراد مسن را تغییر می‌دهد. آنها داستان ها و تجربیات و زندگی بیشتری نسبت به من دارند.»
این زوج اکنون در ترم سوم تحصیلی خود هستند. آنها یک بار برای شام ملاقات حضوری داشتند. آقای بمنت به یاد می آورد: «این فوق العاده بود. “زندگی من با این رابطه بهبود یافته است.”
ممکن است سال آینده ادامه پیدا کنند؟ “چرا که نه؟” آقا احمد گفت. “من واقعا برای این دوستی ارزش قائل هستم.”
آقای بمنت دو شاگرد جدید برای صحبت با آنها جذب کرده است، اما گفت که همیشه برای آقای احمد وقت می گذارد.