درک پزشکی و علمی از اختلالات خوردن در حال تغییر و گسترش است. چی شد؟
دکتر اسمیت: از لحاظ تاریخی، اختلالات خوردن بیشتر به عنوان بی اشتهایی تصور شده است، که به عنوان یک بیماری دختران نوجوان که به دلایل زیبایی شناسی می خواهند وزن کم کنند، به تصویر کشیده شده است.
دکتر ع.س. ناگاتا: به‌ویژه در دهه‌ی اخیر، به‌طور فزاینده‌ای تشخیص داده می‌شود که برخی از افراد مبتلا به نارضایتی از تصویر بدن اصلاً سعی در کاهش وزن ندارند. برخی از مردان و پسران سعی می کنند بزرگ و عضلانی شوند. در واقع، یک سوم از پسران نوجوان در سراسر ایالات متحده گزارش می دهند که سعی می کنند حجیم شوند و عضلانی تر شوند. و زیرمجموعه‌ای از آنها ممکن است دچار اختلالات خوردن یا بدشکلی عضلانی شوند که می‌تواند منجر به پریشانی روانی قابل توجه و عوارض سلامت جسمانی شود.
دیسمورفی عضلانی چیست؟
دکتر ع.س. ناگاتا: همچنین به عنوان بی اشتهایی معکوس یا بی اشتهایی معکوس شناخته می شود، این اختلالی است که در آن فردی فکر می کند بدنش ضعیف است یا به اندازه کافی عضلانی نیست، حتی اگر به طور عینی از نظر افراد دیگر مناسب یا ورزشکار در نظر گرفته شود.
دکتر اسمیت: ممکن است به این دلیل باشد که آنها می‌خواهند برای هاکی مناسب‌تر باشند، یا به این دلیل که می‌خواهند از نظر ظاهری عضلانی‌تر یا «برش‌خورده‌تر» باشند. انگیزه ای که ممکن است این رفتارها را هدایت کند ممکن است با لاغرتر بودن همخوانی نداشته باشد، اما همچنان رفتارهای بسیار مشابهی را می بینیم. ما ورزش وسواسی را می بینیم. ما شاهد حذف انواع خاصی از مواد غذایی هستیم. ما شاهد محدودیت غذایی مشخص هستیم. و سپس کسانی هستند که خفه می‌شوند یا استفراغ می‌کنند، از آن می‌ترسند، یا همیشه خورنده بوده‌اند و از منحنی رشد خود خارج می‌شوند. و از آنجایی که کودکان و نوجوانان به سرعت در حال رشد و توسعه هستند، این تغییرات می تواند منجر به عوارض پزشکی کاملاً جدی شود.
این عوارض می تواند منجر به حالت گرسنگی شود. معنی آن چیست؟
دکتر اسمیت: این یک عدم تطابق بین نیازهای انرژی یا مواد مغذی یک فرد و آنچه در واقع به بدن خود وارد می کند است.
دکتر ع.س. ناگاتا: هنگامی که بدن شما دائماً انرژی بیشتری از آنچه دریافت می کند اعمال می کند، می تواند منجر به حالت گرسنگی شود که در آن اندام های حیاتی شما شروع به خاموش شدن می کنند زیرا انرژی کافی برای حفظ خود را ندارند. و من فکر می‌کنم درک نشده است که گرسنگی می‌تواند در میان افرادی که بیش از حد ورزش می‌کنند بدون دریافت تغذیه کافی اتفاق بیفتد.
بنابراین، آیا در اینجا در مورد پسران و دو و میدانی همپوشانی وجود دارد؟
دکتر ع.س. ناگاتا: بله، قطعا. من فکر می کنم پسرانی که ورزشکار هستند بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات خوردن هستند، زیرا تا حدودی برخی از این رفتارها در ورزش های رقابتی عادی می شود.
دکتر اسمیت: وقتی صحبت از رابطه بین ورزش بیش از حد، کم‌خوری و پیامدهای فیزیکی در بین ورزشکاران مبتلا به اختلالات خوردن می‌شود، در واقع اصطلاحی به نام «سه‌گانه ورزشکار زن» داریم.
اجزای سه گانه زن چیست؟
دکتر اسمیت: کاهش وزن، تغییر در تراکم استخوان و آمنوره، یعنی زمانی که خانم‌ها قاعدگی ندارند. این نمونه دیگری از تعصب جنسیتی ما و نحوه برخورد ما با این بیماری است.
دکتر اسمیت، شما برخی از به روزترین تحقیقات را در مورد اختلالات خوردن انجام داده اید، از جمله این که اختلالات خوردن به شدت بر پسرها تأثیر می گذارد.
دکتر اسمیت: من بیش از 11000 بستری شدن در بیمارستان در انتاریو را به دلیل اختلالات خوردن کودکان و نوجوانان 5 تا 17 ساله از سال 2002 تا 2019 بررسی کردم. چیزی که دریافتم این بود که در حالی که نرخ بستری شدن در بیمارستان به طور کلی 139 درصد افزایش یافته است، بزرگترین افزایش نسبی در میان مردان بود: میزان آنها بستری شدن در بیمارستان 416 درصد افزایش یافت. علل شایع بستری شدن در بیمارستان شامل نشانه هایی مانند ضربان قلب بسیار پایین، نشانگرهای غیر طبیعی مواد معدنی در خون آنها یا افکار خودکشی است.
تحقیقات شما در کانادا تا چه حد حاکی از اتفاقات در ایالات متحده است؟
دکتر ع.س. ناگاتا: فکر می کنم روندهای ما تقریباً مشابه هستند. ما یک مطالعه اخیر داریم که بر روی پسرانی متمرکز شده است که به دلیل اختلالات خوردن در بیمارستان بستری شده اند. ما دریافتیم که در مقایسه با دخترانی که در بیمارستان بستری می شوند، پسران در واقع عوارض پزشکی شدیدتری دارند. پسران نسبت به دختران مدت طولانی تری در بیمارستان بستری می شوند، ناهنجاری های ضربان قلب بیشتر و میزان کم خونی بالاتری دارند. این ممکن است تا حدی منعکس کننده این باشد که پسران اغلب بعداً شناسایی یا تشخیص داده می شوند.