اما آرمان گرایی او چندان دوام نیاورد. در سال 1966، مائو انقلاب فرهنگی را به راه انداخت، دوره یک دهه هرج و مرج که جامعه چین را به هم ریخت. گروه‌هایی از جوانان ستیزه‌جو که به نام گارد سرخ شناخته می‌شوند، با عزم خود برای ریشه‌کن کردن «دشمنان طبقاتی» در کشور گردش کردند. دکتر جیانگ، که پدرش یک بانکدار و پسر عمویش یکی از مقامات حزب رقیب ملی گرا در تایوان بود، هدف آسانی بود.
او که به عنوان یک ضدانقلاب شناخته می شود، به مدت پنج سال به دور از همسر و فرزندانش در بیابان های دورافتاده استان چینگهای در غرب چین به زندان افتاد، کتک خورد و به مزرعه زندان فرستاده شد. پس از بازپروری سیاسی در اوایل دهه 1970، به بیمارستان شماره 301 بازگشت و در نهایت به سمت رئیس جراحی رفت.
او در اوایل دهه 2000 بازنشسته شد، اما به درمان بیماران و راهنمایی پزشکان جوان‌تر ادامه داد. در سال 2004، به پاس «مقام شجاعانه‌اش برای حقیقت در چین، که اقدامات نجات‌بخش برای مقابله و مهار تهدید مرگ‌بار سارس» را برانگیخت، با «جایزه خدمات عمومی رامون مگزایسای» مفتخر شد.
علاوه بر خانم جیانگ، دخترش، همسرش هوآ ژونگ وی و یک پسر به نام جیانگ چینگ از او به یادگار مانده است.
دکتر جیانگ هرگز در مورد موضوع میدان تیان آن من عقب نشینی نکرد. در سال 2019، قبل از سی امین سالگرد سرکوب، او نامه ای به شی جین پینگ، رهبر چین نوشت و دوباره خواستار اجرای عدالت برای “جنایت” 1989 شد. اندکی بعد، دکتر جیانگ، در 87 سالگی، دوباره در حبس خانگی به سر برد.
مانند دیگرانی که سیاست حزب کمونیست را به چالش کشیدند، او تا حد زیادی از سوابق رسمی پاک شد، و گاهی اوقات به دلیل صحبت هایش به عنوان یک فرد خاطی معرفی می شد.
یک سوال چندگزینه ای که توسط یک مدرسه آمادگی آزمون در سال 2017 مطرح شد، در مورد تصمیم او برای ارائه در مورد سارس پرسیده شد. پاسخ «صحیح» ب این بود: انجام این کار اشتباه بود زیرا به منافع ملت، جامعه و جامعه لطمه می‌زند و باید مشمول مجازات قانونی شود.